یکی از تعاریف متداول برای اقتصاد دیجیتال، کل ثروت/ارزش خلق شده در سه لایه‌ی زیرساخت (شرکت‌های مخابراتی و سخت‌افزاری)، پلتفرم (شرکت‌های پلتفرمی و تولیدکنندگان نرم‌افزار) و محتوا است. حجم کل اقتصاد ایران در سال 1402 (بر مبنای شاخص تولید ناخالص داخلی) را به روایتی 8 هزار هزار میلیارد تومان (8 هزار همت) می‌توان درنظر گرفت. حال اگر اقتصاد دیجیتال را فقط محدود به سه لایه ذکر شده بدانیم، حجم آن بنا بر اظهار مقامات مسوول و در خوش‌بینانه‎ترین حالت، حدود 6 درصد معادل با 480 همت خواهد بود. این درحالیست که طبق پیش‌بینی بخش اقتصادی دانشگاه آکسفورد، سهم دیجیتال در اقتصاد جهان در سال 2025 حدود 24 درصد خواهد بود که فاصله معناداری با وضعیت کنونی در ایران دارد.

رشد سهم دیجیتال در اقتصاد ایران در سال 1403، منوط به توجه به سرمایه‌ی انسانی در حال مهاجرت، سرمایه‌گذاری بیشتر در بخش‌های صنعتی و کارخانجات، اتصال مجدد به دنیای دیجیتال در سطح جهان و از همه مهمتر، تغییر دیدگاه رگولاتور و سایر بازیگران نظارتی در کشور است.